Hersteltalent

Je hebt van die momenten in je leven waar eigenlijk geen woorden voor zijn. Maar die desondanks zeker het delen waard zijn. Zo’n dag beleef ik vandaag… Drie jaar geleden had ik dit gevoel ook… Ik kreeg toen op mijn verjaardag, half februari mijn vrijwilligerscontract bij HerstelTalent. Als verrassing, als cadeau. Ik was ontroerd. Iemand die ik nog maar kort kende en die vertrouwen had in mij? Terwijl iedereen mij, als werknemer had opgegeven? Ik…

Klik op de volgende link: Nieuwsbrief 1#

In een fase van herstel kun je denken: “Ik ben moe, waar doe ik het eigenlijk allemaal voor”. Óf: “Als ik dít allemaal geweten had…” In een fase waar je als organisatie zit, denk je dat soms ook. En toen las ik een artikel in Zorg&Welzijn (30-10-18) bij het afscheid van Marijke Vos. Zij vindt dat het ‘Calimero-gevoel’ binnen het welzijnswerk echt verleden tijd is. Marijke zegt in dit artikel: ‘Welzijnswerk en Maatschappelijke dienstverlening heeft…

Ik weet nog goed dat ik als kind en later als puber vaak tegen mijn vader zei: ‘Pap, en als God nu naar de wereld keek en ons zo zag doen, dan zou Hij zo verdrietig zijn…’ Dan was er weer iets vreselijks gebeurd, binnen de kerk wel te verstaan. Dan was er een dominee weggepest, iemand uit z’n ambt gezet, of erger nog, iemand verbannen uit de kerk omdat hij de bijbel net iets…

Wat ik nu ga vertellen, is eigenlijk een beetje gevaarlijk voor mij… Mensen die mij kennen, weten dat ik niet zo goed ben in genieten. Niet zo goed in de zonzijde van het leven zien… De schaduw ligt altijd op de loer. Een goede prestatie kan altijd beter… Maar ik verklap je een geheim, de afgelopen zeven weken heb ik genoten. Eind oktober startte ik samen met een collega een cursus voor nieuwe crisiskaartconsulenten. Spannend….