‘Volwaardig burgerschap’
Het stond er echt.. hoeveel keer kun je goedbedoeld de mist ingaan in 4 zinnen? Langzaam wordt het rood voor mijn ogen. En dat allemaal op de website van de Nederlandse GGZ onder het hoofdstuk ‘waardenetwerken’.
Al lezend begrijp ik dat in ieder waardenetwerk kennisuitwisseling, innovatie en inspiratie centraal staan met als doel om ggz-aanbieders (leden) en samenwerkingspartners, binnen en buiten de sector met elkaar in contact te brengen omtrent de aanpak van ggz thema’s waarop de geestelijke gezondheidszorg kan vernieuwen en verbeteren. Voorwaar een amaibel doel.
Wat maakt dat ze vergeten zijn dat ieder mens bij zijn geboorte
per definitie volwaardig burgerschap verwerft? Je hoeft daar niets
voor te doen.
Gerespecteerde collega’s kijken me via de website aan als deelnemer van dit waardenetwerk. Ik vraag me vertwijfeld af wat ervoor heeft gezorgd dat ze vergeten zijn dat ieder mens bij zijn geboorte per definitie volwaardig burgerschap verwerft? Je hoeft daar niets voor te doen. Je existentie maakt volwaardig burgerschap een feit. Het moment waarop dit niet meer het uitgangspunt is roept akelige vragen op.
De suggestie die het waardenetwerk doet is niet alleen dat je de volwaardigheid van je burgerschap kan verliezen door een ‘psychische aandoening’, maar ook dat je het kan/moet verwerven door deel te nemen aan onze maatschappij. Dat het belangrijk is voor ‘je’ herstel. Nooit eerder zag ik stigma zo ‘schoon’ verpakt en gelegitimeerd door de Nederlandse GGZ en kreeg burgerschap zo’n bedenkelijke connotatie. Ik vroeg me ineens af of ik de helft van mijn volwaardig burgerschap kwijt was door mijn recente afkeuring bij het UWV.
Iemand kan zich wél minder mens of burger voelen, dat is een heel
ander verhaal en juist dán is het belangrijk om basiswaarden in
het leven overeind te houden.
Niets in mij twijfelt er overigens aan dat de deelnemers aan het waardenetwerk iets nastreven dat lovenswaardig is, maar taal doet ertoe. Mens zijn en burger zijn kan je iemand niet ontnemen, ook niet als hij ziek wordt. Iemand kan zich wél minder mens of burger voelen, dat is een heel ander verhaal en juist dán is het belangrijk om basiswaarden in het leven overeind te houden. Ondanks dat je ze niet altijd zo ervaart.
Irene van de Giessen, adviseur Stichting HerstelTalent
